Witwew. =)))))

Grabe talaga, nung umiayk si Ishihara Sensei [石原先生] samin. 'Di pa siya teacher. Yung nag ppractice palang maging teacher. 2 weeks siya nasa 3-1. Napapaiyak na din kaming lahat e. As in hagulgol iyak niya. Mamimiss ko siya kahit papaano. Grabe, di talaga ako makapaniwala na mamimiss ko siya. At mamimiss ko ang 3-1 pag umuwi na ko sa Pinas. Ngayon palang na-realize ko na napamahal na sila sakin. Kahit di nila ako gano nakakausap. Pero alam ko gusto nila ako kausapin, pero di nila ako makausap kasi di pako ganun karunong mag Nihonggo. I feel sorry for them kasi napasama pako 3-1. Sana naman wag dumating sa punto na iiyak ako pag gradutaion namin. Pero feeling ko iiyak ako, kasi iiyak sila for sure. Kasi hiwa hiwalay na sila pag nag CoCosei na sila. Edi ayun. Wew. Habang naglalakad ako pauwi tinatanong ko sarili ko. Nagmumuka nakong tanga kasi kinakausap ko sarili ko. Hahahahaha. =)))) Swerte nako kasi napunta ako sa section 1. LAHAT kasi mababait. Mapa babae o lalaki. Si Yukimura, mabait naman yun e. Maharot lang tsaka PAPANSIN. Kaya ganun. Pero mabait siya [kahit papaano]. Kaya okay nako sa section ko ngayon. Masahol kasi sa ibang section. Lalo na sa sections 4,5,6. Lahat na ng mga dalubhasa sa pang bubully nandun. Kaya sobrang thankful talaga ako kasi dun ako nilagay. At least ngayon sa classroom, nakakatawa nako dun. :> Ngayon, masasabi ko na talaga na stable, nakapag-adjust at okay na okay ako dito. Sa school. :) 'Tong pagtitiis ko ng one year, kapalit naman neto magagamit ko PANGHABAMBUHAY. At super eggcited nako sa kapalit na yun. Masaya na ako dito. Sa wakas. :D